A Everlasting Disaster[TH]

**Automatisch** di jul 21, 2009 10:19 am

Intro

Een tijdje geleden ontdekte 4 jongens een serum die hun leven zal veranderen. Het gaf hun onsterfelijkheid. Ze lieten het zien aan de plaatselijke bevolking. Die dachten dat ze gek waren. De jongens voelden zich erg gekwetst en vernederd en trokken hun terug in een kasteel dat diep in het bos verstopt ligt. Niemand komt daar in de buurt. Wisten de jongens. De geruchten in het dorp gaan over dat ze monsters zijn, lelijk niet om aan te zien. Jaren gingen voorbij de jongens bleven in het kasteel wonen. 1 van de jongens was verliefd op een meisje daarmee kreeg hij een kind maar ze stierven allebei aan een ziekte. De jongen was er kapot van. Zijn karakter veranderde in bot en koud. Het kasteel raakte na een tijdje in verval. De andere 3 jongens gingen na een tijdje weer naar het dorp want die mensen die hun voor gek hadden uitgescholden waren al dood toch. 100 jaar ging voorbij en de ene jongen was niet meer in het dorp geweest de andere jongens wisten wel wat er allemaal veranderd was aan het dorp. Maar durfden het niet te vertellen want hij werd soms heel snel boos. Het leek wel of hij zijn maatje kwijt is. Op een dag komt er een meisje op het landgoed. Ze is verdwaald. Ze wordt vriendelijk opgevangen door het personeel van de jongens. Maar wat gebeurd er als de jongens er achter komt dat er een vreemdeling in het kasteel is.

Automatic Productions

**Automatisch** di jul 21, 2009 10:25 am

[i]H 01

Meer dan 100 jaar is verstreken sinds dat de jongens het serum hebben uitgevonden. Er is toen van alles gebeurd sinds dat. De jongens zijn terug getrokken in een kasteel in het diepste van een bos. Niemand durft natuurlijk daar te komen omdat er beweert word dat daar 4 jongens wonen die op monsters lijken. Het weer hield de jongens niet om naar het dorp 's nachts te gaan om te feesten als de mensen toch dronken waren. 1 van de jongens ontmoete een meisje waar hij later het bed mee deelde en een kind kreeg maar helaas ze stierven aan een dodelijke ziekte. De jongen was er kapot van. Door dit tragisch verlies werd hij koud bot enz. Hij weet niks van de moderne spullen van het jaar 2009. De andere jongens vertellen hem dat niet want hij is erg snel boos. Het is nu het jaar 2009. Er is een meisje in de buurt van het kasteel waar de jongens nu nog steeds wonen.

*Kim POV* Er moet hier toch ergens een uitweg zijn. Ik zie een kasteel in de verte het ziet er behoorlijk oud uit misschien kan ik daar wel even uitrusten. Ik loop er heen doe het hek open en loop het landgoed op. Er brand licht dan is daar misschien iemand die me kan helpen hoop ik. Ik klop zachtjes op de deur. Niemand doet open. Ik klop opnieuw op de deur. Hij gaat krakend open. “Meisje wat doe jij hier” vraagt de man. “Ik ben verdwaald ik wil graag naar huis maar ik kan geen uitweg vinden zal ik misschien hier de nacht mogen door brengen” vraag ik. “Ja, natuurlijk mag dat kom gauw binnen” zegt de man. Ik kijk hem dankbaar aan. Ik loop naar binnen. “Mag ik uw jas aannemen mevrouw” vraagt de man. Ik geef hem mijn jas. “Gaat u maar zitten mevrouw” zegt een mevrouw die binnenkomt lopen met een kopje thee in haar handen. Ze reikt het mij aan. Ik pak het aan. “Om warm te worden” zegt ze lief. Ik drink het snel leeg. “ER IS EEN VREEMDELING IN HET KASTEEL” hoor ik iemand boos schreeuwen. Hij komt binnen lopen. Ik schrik ervan. “Het spijt me maar ik ben verdwaald ik wil graag naar huis en toen zag ik dit kasteel en ik dacht misschien kan ik daar overnachten” zeg ik geschrokken. “Goed dan maar je blijft hier voor altijd en geen tegenspraak” zegt hij kwaad. Hier blijven voor altijd, waar heb ik me nu weer ingewerkt.

**Automatisch** di jul 21, 2009 12:02 pm

H 02

“Let maar niet op hem hij is een beetje de weg kwijt om het zo maar te zeggen” zegt een jongen vanaf de gang. “Hoe bedoel je” vraag ik. De jongen komt te voorschijn. “Hij heeft wat ergs meegemaakt daarom doet die zo” zegt hij. “Uhm sorry dat ik het vraag maar waar mag ik vannacht slapen” vraag ik. De jongen van toen straks komt weer binnen lopen. Ik durf hem niet aan te kijken voor het geval dat die boos word. “Ik had je toch gezegd dat je dat aan niemand hoeft te vertellen” zegt hij kwaad. “Ten eerste Bill ze moest weten waarom jij zo bent en ten 2de doe normaal man” zegt hij. “En dan nog dat ik zo ben Tom je weet GVD waarom” zegt Bill. “Je kunt toch ook gewoon normaal tegen haar doen ze heeft je niks misdaan en wij ook niet alleen die stomme kut ziekte die ze kregen ze waren toen niet zo ver met medicijnen als dat ze nu zijn” zegt Tom kwaad. De jongens blijven door ruziën. “Hou op met ruziën dat lost helemaal niks op” roep ik hard. De jongens kijken me aan. “Ze heeft gelijk Bill” zegt Tom. Bill kijkt Tom boos aan. “Ik wijs je je kamer wel” zegt Tom. Hij loopt weg. Ik loop achter hem aan de donkere gangen op. “Waarom lijkt alles hier zo oud en donker” vraag ik. “Dat komt omdat het meer dan 100 jaar oud is” zegt Tom. “Hoe lang wonen jullie hier al” vraag ik. “Meer dan 100 jaar” antwoord Tom op mijn vraag. Ik kijk hem aan met grote ogen. “Meer dan 100 jaar hoe kan dat dan moet je iets hebben uitgevonden want dat is onmogelijk” zeg ik verbaasd. “We leggen je het je later uit, hier is je kamer” zegt Tom. Hij opent de deur hij loopt naar binnen. Ik volg hem en tuur de donkere kamer in. Hij steekt kaarsjes aan. “Als je iets nodig hebt kun je het gewoon aan mij, Georg of Gustav vragen, doe maar niet aan Bill want je weet wel hoe die is” zegt Tom. Ik knik. Hij loopt de kamer uit en verdwijnt. Wat is het hier groot. Maar wat was dat over die ziekte waar ze het over hadden. Ik haal mijn mobieltje uit mijn broekzak. Ik druk op een knop zodat het scherm aan gaat. Geen bereik helaas. En ook geen stroom zodat ik hem weer kan opladen. “Wat is dat” zegt Bill bot. Ik schrik uit mijn gedachtes. “Geeft antwoord” zegt hij kwaad. “Uhm een telefoon” antwoord ik. Hij komt naar je toe gelopen en grist hem uit je handen. “Raar ding” zegt Bill bot. Hij schudt hem heen en weer. Ik lach er om. “Wat sta jij te lachen” zegt hij kwaad. “Zo gaat die echt niet aan hoor” zeg ik. “Hoe dan” zeg Bill. “Druk eens op een knop” zeg ik. Hij drukt op een knop. Het beeldscherm gaat aan. Hij kijkt er met grote ogen naar. “Stom ding” zegt hij. En gooit hem weer naar jou toe. Hij loopt de kamer uit en verdwijnt de gangen op. Kon ik Pamela of Noa of Chanty maar bereiken om ze te laten weten waar ik ben en dat het goed met me gaat. Ik kijk naar buiten. Het begint al te schemeren. “Meisje kom je mee eten” zegt een jongen die je nog niet eerder hebt gezien. “Wie ben jij eigenlijk” vraag ik aan hem.

**Automatisch** di jul 21, 2009 1:49 pm

H 03

“Ik ben Georg Listing aangenaam en jij” vraagt de jongen. “Ik heet Kim Schäfer” zeg ik. “Zo heet Gustav ook van achternaam” zegt Georg. “Oh dat kan iedereen heeft me gemak wel een achternaam die vaak voorkomt” zeg ik. “Dat kan ik kom niet zoveel buiten snap je” zegt Georg. Ik knik. Georg loopt mijn kamer uit en ik volg hem op de voet. We komen aan bij een hele mooie eetkamer. Ik ga zitten op een stoel. “Daar zit Bill” zegt een jongen met blond haar. “Oh sorry” zeg ik. Ik ga zitten op een andere plek. Bill komt binnen stampen. Hij kijkt je woest aan. Ik kijk hem bang aan en wend mijn blik van hem af. “Wat doet zij aan tafel vrouwen horen pas na de mannen te eten” brult Bill. “Bill chill het is niet meer wat wij gewend zijn het is het jaar 2009 en daar doen de mannen normaal tegen de vrouwen en ze eten gezamenlijk aan tafel” zegt Gustav. Bill gromt wat. De blonde jongen komt naar mij toegelopen. “Ik ben Gustav en me achternaam ken je al” zegt hij. Ik knik. De bediendes zetten het eten op tafel. “Eet smakelijk mevrouw” zeg een man naast je. “Dank u meneer” zeg ik beleefd. Bill knikt. Ik begin te eten. Ik neem een hap, het is niet eens vies. Nadat het eten op is wordt ik mee getrokken door een van de jongens het is Gustav die me meetrekt. Hij trekt me mee naar een kamer vol met boeken. “Kies maar een boek uit want na het eten lezen we altijd dat moeten althans van Bill en iets anders kunnen we toch niet doen” zegt Gustav. “Ik denk ik wel maar ik kies wel een boek uit” zeg ik. Na lang zoeken heb ik een interessant boek gevonden. Ik wordt opnieuw meegetrokken door Gustav. Ik word mee gevoerd naar de woonkamer. Ik word op een bank geduwd. Bill kijkt van zijn boek naar mij. Hij trekt een wenkbrauw op en leest dan weer verder. Na minstens 3 uur gelezen te hebben staat Bill op. En loopt naar mij toe. “Het is bedtijd” zegt hij bot. Ik kijk hem raar aan. “Ik bepaal zelf wanneer ik naar bed ga” zeg ik. “Dit is ons huis en ik bepaal hier de regels en ik zeg bed nu” zegt Bill woest. Ik kijk hem kwaad aan maar dat vergaat snel omdat ik word meegetrokken door Tom. “Doet dat nou niet als hij kwaad is kun je hem maar beter niet tegenspreken of in de weg staan begrijp je” zegt Tom. Ik knik. Hij trekt me opnieuw mee maar dit keer trekt die me mee naar mijn kamer. Hij zet een paar kaarsen klaar en steekt ze aan. “Dank je” zeg ik. “Geen dank hoor” zegt Tom. Hij loopt de gang op. En verdwijnt. Ik loop naar mijn tas waar mijn laptop in zit. Ik haal hem der uit en zet hem op mijn schoot. Ik start hem op. Ook geen internet helaas. Ik probeer te vergeefs verbinding te maken. Dan ga ik toch gewoon die ontspanning spelletjes doen. Ik speel spider solitaire. Er is toch niks te doen hier dan alleen lezen. Ik trek mijn schouders op en zet zachtjes muziek aan van mijn eigen band samen met Noa en Pamela en Chanty. Het is nu half 12 ’s avonds het is al behoorlijk donker. Ik ga denk ik maar eens slapen. Ik kleed me uit en ga onder de dekens liggen. Ik laat de kaarsen aan staan want anders gil ik het uit van angst. Ik hoor het huis eng kraken en geluiden maken die ik niet gewend ben van een huis, tsja wat wil je ook met een oud huis dat al meer dan 100 jaar oud is.

**Automatisch** di jul 21, 2009 1:51 pm

H 04

Ik sluit mijn ogen om te proberen inslaap te komen maar dat lukt niet. De geluiden van het huis zijn te eng. Nu gaat het huis nog erger kraken. Ik open mijn ogen en zie in de verte een gedaante staan. Nu ben ik echt bang. Ik gil. De gedaante komt dichterbij. Ik kan nog steeds niet zien wie het van de jongens is. Hopelijk wil die me geen pijn doen. Hij stapt het licht in. Het is Bill die in je kamer komt. Hij kijkt je raar aan maar ook woest. “Waarom gilde je” zegt hij bot. “Ik dacht dat jij een spook was ofso” zeg ik. “Dat heb je dus verkeerd gezien” zegt hij. “Het zal wel maar waarom loop jij hier rond” vraag ik. “Dat gaat jou niks aan” zegt hij kwaad. “Dat gaat mij wel wat aan want waarom sta jij hier dan als ik van niks mag weten” zeg ik. Hij kijkt me kwaad aan. Ik trek mijn wenkbrauw op. “Ik kan soms niet slapen 's nachts en dan loop ik wel eens rond door het kasteel en toevallig kom ik langs jou kamer nu blij” zegt Bill bot. Ik knik. “Als je toch antwoord geef mag ik dan vragen wat je hier doet” vraag ik. “Oke ik zal eerlijk antwoorden hierop ik wou kijken of het goed ging met jou of dat je niet bang was zo hier alleen in de kamer met alleen kaarsen” zegt Bill. “Niet zo eng ik heb me laptop nog maar daar kan ik niks mee alleen spelletjes spelen” zeg ik. “Wat is een laptop” vraagt Bill. “Wil je hem zien” vraag ik. Bill knikt zachtjes. Ik sta op uit bed en loop naar mijn laptop toe en op en hem en drukt op de knop zodat die opstart. Hij is aan. “Dit is een laptop, je kunt er van alles mee doen zoals msn muziek internetten spelletjes” zeg ik. “Doe de muziek eens” vraagt Bill. “Oke” zeg ik. Ik start windows media player en klik op het liedje van mijn band op genaamd Heiss.

H 05

Het liedje begint aan het refrein. Uit de boxen klinkt het. Heiß, das ist sie nicht. So heiß wie ich ist sie nicht für dich. Ist sie so heiß? So heiß wie ich ist sie nicht für dich. Hey erzähl mir kein Scheiß. Sie ist nicht heiß. Ik kijk naar Bill die gefascineerd zit te luisteren maar hij staat wel op een afstandje. “Waarom sta je daar” vraag ik. “Straks doet dat ding me wat” zegt Bill bot. “Dat ding kan niet eens uit zichzelf lopen want hij heeft stroom nodig om dingen te kunnen doen zoals dit afspelen hij kan je echt niks doen alleen misschien boos krijgen als hij vast zit maar verder kan hij je niks kwaad doen Bill” zeg ik. Bill die kijkt mij achterdochtig aan. “Ik vertrouw het voor geen cent dat ding” zegt hij. Ik haal mijn schouders op. “Heb jij het niet koud alleen in een boxer rond lopen” zeg ik wijzend naar zijn boxer. Hij kijkt me kwaad aan. “Nee, dat ben ik wel gewend en trouwens waar bemoei je je mee” zegt hij kwaad. En loopt naar de gang en verdwijnt opnieuw. Wat zouden Pammy en Noa en Chanty nu aan het doen zijn. En met die gedacht val ik in het bed weer in slaap. Ik voel een licht op mij schijnen. Ik piek een oog open. Ik zie dat het weer licht is. *Pamela POV* Waar is Kim toch ze is altijd op tijd om te repeteren. Noa komt binnen gestormd. “Heb jij Kim gezien” vraagt Noa van het rennen hijgend. “Nee, ook geen smsje mailtje helemaal niks” zeg ik. “Kut straks is ze ontvoerd ofso en dan zijn we onze gitarist kwijt” zegt Noa bang. Kim waar ben je toch. *Kim POV* Het is licht. Lekker warm die zonnestralen. “Goed geslapen Kim” vraagt Georg. Ik schrik op uit mijn gedachtes. Ik knik. “Alleen Bill kwam 's nachts bij me zomaar” zeg ik. “Laat hem maar dat doet die altijd” zegt Georg. “Ja, maar in boxer dat is toch veel te koud” zeg ik. Georg knikt. “Voor hem niet volgens mij maar kom je mee ontbijten” vraagt Georg. Ik knik en pak een trainingsbroek en vest en doe het aan. En loop met Georg. Zodat ik niet kan verdwalen in dit grote mystieuse kasteel. Als we binnenkomen zie ik dat iedereen al aan tafel zit Bill ook met hoe kan het ook niet anders een chaggie kop. Ik kijk hem aan. Na een tijdje heeft hij het door en kijkt me woest aan. “Wat sta jij te kijken heb ik soms wat van je aan ofso” zegt Bill woest. Ik kijk gauw de andere kant op. Ik hoor Bill grommen. Ik loop gauw naar een stoel toe die ver weg is van Bill. Georg ploft op de stoel naast me neer. “Trek je maar niks van hem aan hij weet niks anders” zegt hij zacht. “Waarom doet die zo tegen mij ik heb hem niks gedaan” zeg ik zacht terug. “Hij heeft een soort van muurtje om zich heen gebouwd nadat incidentje van vroeger hij doet tegen iedereen zo zelfs tegen Tom zijn eigen een eiige 2-ling broer” zegt Georg zachtjes. Mijn mond valt open van verbazing. 2-ling broers. Ik sluit mijn mond en begin wat te eten. “Wat fluisterden jullie daar” zegt Bill kwaad. “Gaat je niks aan Bill” zegt Georg kalm. “Mijn niks aan ik heb recht om te weten waar jullie het over hadden” gromt Bill. “Nee, jij hoeft niet alles te weten einde discussie” zegt Georg. Bill gromt hard. Ik word er bang van. Bill gooit zijn bord om ver en loopt woest weg.

**Automatisch** di jul 21, 2009 1:55 pm

H 06

Waarom doet hij zo tegen me, waren Pammy en Noa en Chanty maar hier dan kon ik met hun praten en lachen zoals we altijd doen. Als hij zo daar gaat dan krijgt die een klap voor zijn kop van me. Ik kijk naar Georg die rustig zijn ontbijtje verder op eet alsof er niks is gebeurd. Ik zucht. Ik hoor in de verte dat Bill van alles in zijn kamer kapot aan het gooien is. “Daar gaan we weer, hij kan zich ook nooit beheersen” zegt Gustav sarcastisch. Georg knikt. “Idd” zegt Georg. Ik neem een laatste hap van mijn ontbijt. “Wil iemand me misschien rondleiden door het kasteel” vraag ik. “Dat doe ik wel maar we gaan niet langs de kamer van Bill want dat wil die niet hebben en het is voor je eigen veiligheid. Bill wil niemand die hij niet kent in zijn kamer hebben” zegt Tom. Ik knik. Tom staat op en neemt me mee. Als eerste naar de kamer van Georg. “Groot” zeg ik met grote ogen. “Iedereen van ons heeft een grote kamer zelfs de jouwe is groot” zegt Tom. We lopen verder naar de kamer van Gustav. “Wat een troep zeg” zeg ik. Tom lacht. “Hij wil het niet opruimen en wij doen het niet voor hem het is zijn pakkie aan” zegt Tom. We lopen naar zijn kamer die tot grote schrik netjes opgeruimd is. “Jij hebt zeker opgeruimd” zeg ik. Tom wordt rood en knikt. We komen langs de boekenzaal waar ik al eerder ben geweest. “Hier ben je al eerder geweest volgens mij” zegt Tom. Ik knik. “Verder gaan we niet want dit is Bill's terrein hij vindt het niet erg dat je door de gangen van zijn terrein loopt maar als je in zijn kamer komt dan wordt die woest en je weet wat die dan gaat doen of hoe die dan reageert” zegt Tom. Ik knik opnieuw. “Ik zal je weer naar je kamer brengen om even tot rust te komen van wat er gebeurd aan tafel” zegt Tom. We lopen naar de kamer waar ik verblijf sinds gisteren. “Zo we zijn er als je wat nodig hebt roep dan even dan komt er wel een van ons zoals je weet” zegt Tom. Ik knik. Ik loop mijn kamer in. Loop naar mijn bed en ga erop zitten. Na een tijdje naar het plafon staren ben ik het zat en pak mijn laptop. Ik probeer weer verbinding met het internet te krijgen. Maar weer tevergeefs. Dan maar weer muziek luister. Ik klik weer op alles afspelen. Het eerste liedje is Ring Frei. (ook van LaFee maar nu een van de liedjes van de band van Kim) Ik speel lucht gitaar omdat ik mijn gitaar helaas niet bij me heb. “Wie maakt die vette muziek” zegt Gustav. “Ik en mijn band alleen ik ben gitarist Pamela zangeres en Noa bas en Chanty doet drums” zeg ik. “Wat voor soort muziek” zegt Gustav. “Meestal rock maar ook soms metal” zeg ik. “Dat zal dan wel lekker hard gaan” zegt Gustav. Ik knik. “Laat ze allemaal eens afspelen” vraagt Gustav. “Is goed hoor dat was ik al van plan maar ik weet niet hoelang dit ding het vol houd met accu” zeg ik. “Ik weet wat je bedoeld het ding heeft stroom nodig” zegt Gustav. Ik knik opnieuw. Hij loopt naar een hoekje van de kamer en haalt wat omhoog. Er komt een stopcontact te voorschijn. “Er is hier wel stroom alleen je moet straks wel als Bill in de beurt is hem eruit halen hij weet niet eens dat het bestaat” zegt Gustav.

H 07

“Maar ik dacht dat het niet kon in een kasteel zoals dit” zeg ik. “Dat klopt maar we hebben stiekem dat aangelegd in sommige delen van het kasteel die de bedrading aan kon en jij heb het geluk dat je een kamer hebt die een stopcontact heeft” zegt Gustav. Ik glimlach. Ik pak de oplader uit mijn laptop tas en druk hem in het stopcontact. Ik doe mijn laptop open en kijk of hij oplaad. “Ja, hij doet het hij laad op” roep ik enthousiast. Gustav glimlacht. “Gelukkig want dan kan ik gewoon muziek luisteren” zeg ik blij. “Wie is daar zo vrolijk” roept Bill kwaad. Ik haal de stekker eruit en verstop het stopcontact. Bill komt de kamer in gestampt. Hij kijkt me met een blik aan die haast iemand kan doden. “Ze was vrolijk omdat de laptop niet kapot is omdat het hier zo vervallen is” zegt Gustav. “Ja, het zal wel en jij” zegt Bill die wijst naar mij. “Hou je gedeisd en vrolijke mensen dat ik haat” zegt Bill bot er achter aan. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. “Ik bepaal zelf of ik vrolijk ben of niet Bill daar heb jij niks over te zeggen” zeg ik kalm. Bill kijkt me minachtend aan. “Zolang jij hier bent bepaal jij niks ik bepaal hier alles van wat jij doet en niet doen en wel mag of niet mag” zeg Bill bot. “Het is mijn leven en ik bepaal wat ik doe” zeg ik nog steeds kalm. “Luister jij niet je bent in mijn kasteel dus je luistert naar mij dus je gedrag ook” zegt Bill bot. Ik rol met mijn ogen. Heeft hij niet door dat ik nooit naar iemand luisteren van hoe ik me moet gedragen alleen mijn ouders mogen dat. Bill wil nog wat zeggen maar Gustav is hem voor. “Bill hou op laat haar toch iedereen beheerst zijn eigen leven en doet wat hij of zij wilt Bill wat een ander er ook over zegt” zegt Gustav. Bill kijkt hem met een dodelijke blik aan. Waarom doet die nou zo. Bill loopt naar de deur en gooit een grote vaas om. Gustav zucht. “Ik denk dat hij nooit van zijn leven zal veranderen” zegt Gustav. Ik loop weer naar mijn laptop toe en doe de stekker weer in het stopcontact zodat die weer kan opladen. Internetten kan ik toch niet. “Wat is er” vraagt Gustav. “Ik vind het jammer dat ik niet kan internetten zodat ik me vriendinnen die ongerust zijn kan mailen dat het goed met me gaat en dat ze zich geen zorgen moeten maken maar ik moet hier voor altijd blijven dus hun zien kan ik ook niet meer” zeg ik. “Misschien kun je wel een keer uit het kasteel glippen als Bill in zijn kamer zit want hij komt toch haast nooit hier” zegt Gustav. Ik knik. Ik draai mijn hoofd naar de raam en waar het balkon is. De zon gaat nu al onder. Ik kijk op het scherm waar de tijd staat het is al 9 uur 's avonds. Dat kan niet. Ik kijk Gustav raar aan. “Tijd vliegt hier snel hoor maar ik ga naar mijn kamer en duik daar mijn bed in Bill haat het als wij laat in bed liggen” zegt Gustav. Ik kijk hem opnieuw raar aan maar knik toch. Gustav loopt weg en verdwijnt weer op de gang. Dan maar weer naar bed. Ik zucht en kleed me uit en doe mijn pyjama aan. Ik kruip onder de dekens en sluit mijn ogen. Ik ga zeker weer een hel van een nacht te gemoet.

**Automatisch** di jul 21, 2009 2:06 pm

H 08

En natuurlijk had ik gelijk. Het huis kraakt en maakt van die enge geluiden zulke enge geluiden die lijken alsof iemand op mij loert. Ik kijk bang om me heen. Maar er is niemand te zien. En Bill ook niet. Ik hoop dat hij niet weer in me kamer komt anders schrik ik me weer dood. Er kraakt wat op de gang. Nee niet weer, ik ga zo echt gillen. Ik gil. “Hey wat is er” vraagt Gustav. “Het is hier eng 's nachts al die enge geluiden” zeg ik. “Dat had ik ook eerst maar daar wen je wel aan als je het goed vindt wil ik vannacht wel hier blijven slapen als je dan niet meer bang bent” vraagt Gustav. Ik knik. Hij doet de dekens omhoog en kruipt onder dekens. (het is een 2 persoons bed king size) Met Gustav in de buurt is het minder eng omdat ik nu niet meer alleen ben. Na een tijdje is Gustav in slaap gevallen. Ik hoor stemmen op de gang. Ik kruip bang onder de dekens hopend dat ik dit droom. Er komen nu 2 gedaantes mijn kamer in lopen als ik heel ietsje mijn deken naar beneden trek. “Dus hier is Gustav gebleven” fluistert Tom zachtjes. Georg knikt. “Kim ben je nog wakker” fluistert Georg zachtjes. Ik kom overeind en knik. “Waarom ben je nog wakker en ligt Gustav hier bij je in bed” vraagt Tom zachtjes. “Ik was bang en hij kwam me kamer in en vroeg of hij bij mij mocht slapen omdat ik bang ben voor die enge geluiden en zo ik wordt er bang van dus daarom ligt hij hier” zeg ik. “Als je bang bent willen wij ook wel hier blijven als je het fijner vindt om iemand in je buurt te hebben zodat je niet zo bang bent” zegt Georg. Ik knik. “Hopelijk passen we allemaal in bed” zegt Tom met een wenkbrauwiebel. “Hou dat voor je” zegt Georg geïrriteerd. Tom lacht. “Ik meen het jonge hou dat geval voor je niet waar in ieder geval ik, Gustav, Kim of Bill in de buurt is want dan hebben we geen last van je gekreun ’s nachts” zegt Georg. “Ik kreunen nee dat doen die meiden altijd zo hard” zegt Tom. “Ja, ja en dat geloof ik” zegt Georg. “Ja, dat moet jij als me best vriend wel geloven” zegt Tom. “Ik dat geloven echt niet iedereen die het doet kreunt wel hard” zegt Georg. “Maar ik niet” zegt Tom. Ik lach binnensmonds. Ze blijven ook gewoon door discussiëren. “Jongens hou eens op ik probeer te slapen” zegt Gustav slaperig. De jongens houden op. Ben ik blij dat het bed groot genoeg is voor ons 4en. “Wat doen jullie daar met zijn 4en in bed” hoor ik Bill’s kwade stem vanaf de gang brullen. Hij komt de kamer binnen met een kwaad gezicht. Wacht zie ik daar een jaloers blik in zijn ogen.

H 09

Waarom zou die dan jaloers zijn, hij doet toch zelf dom tegen me en gaat tekeer. Hij kijkt mij aan met een blik van hem die ik niet ken. *Bill POV* Wat heb ik toch de laatste tijd die kriebels in me buik zou ik verliefd zijn op Kim? En als ik haar dan leuk vindt waarom ga ik dan zo te keer tegen der en probeer der van me af te drukken dan wil ze me al helemaal niks van me. Ik loop naar haar kamer omdat ik haar wil vertellen dat ik wat voor der voel. Maar dan hoor ik plotseling stemmen van haar kamer afkomen. “Hou dat voor je” zegt Georg geïrriteerd. Tom lacht. “Ik meen het jonge hou dat geval voor je niet waar in ieder geval ik, Gustav, Kim of Bill in de buurt is want dan hebben we geen last van je gekreun ’s nachts” zegt Georg. “Ik kreunen nee dat doen die meiden altijd zo hard” zegt Tom. “Ja, ja en dat geloof ik” zegt Georg. “Ja, dat moet jij als me best vriend wel geloven” zegt Tom. “Ik dat geloven echt niet iedereen die het doet kreunt wel hard” zegt Georg. “Maar ik niet” zegt Tom. Ik wordt woest ze liggen dus allemaal bij haar in bed. “Wat doen jullie daar met zijn 4en in bed” schreeuw ik kwaad. Ik loop de kamer in en kijk hun kwaad aan en Kim kijk ik aan met een kwade en jaloerse blik. Ze kijkt me aan. Voor die blik smelt ik haast maar ik herpak me snel voordat ze iets door hebben. “Ik vroeg wat doen jullie bij haar in bed” vraag ik kwaad. “Ze was bang voor die enge geluiden Bill en eerst kwam Gustav in der kamer omdat ze gilde en dat ze graag wou dat iemand van ons bij der bleef maar wij gingen op zoek naar Gustav dus nu liggen we met zijn 4en in haar bed” zegt Tom. GVD ik wil bij haar liggen dat ze rustig in mijn armen ligt te slapen. Ik kijk hun opnieuw kwaad aan maar als ik Kim aankijk, kijk ik haar jaloers aan. *Kim POV* Hij is dus jaloers maar waarom zo hij verliefd op me zijn of speelt hij een spelletje met mijn gevoelens die ik heb voor hem. “Ik hoop dat het gezellig is maar ik ben hier weg” brult hij kwaad. En daarna stampt hij kwaad weg de gang op. *Bill POV* Woest loop ik weg uit haar kamer. Na een tijdje gelopen te hebben kalmeer ik en ik zak tegen de muur op. Ik begin te huilen. Was jij nou maar hier mijn lieve schat (hij heeft het over zijn vriendinnetje van vroeger) dan kon ik lekker met je knuffelen. Waarom heb je nou niet dat spul ingenomen dan was je nog hier bij mij. Ik wil trouw aan je blijven en voor altijd van je houden maar ik denk dat ik echt verliefd ben op Kim ik weet ik moet doorgaan met mijn leven en het verleden vergeten en van mijn leven genieten ik weet dat jij dat graag zou willen dat ik dat deed maar het is zo zwaar zonder jou aan mijn zijde. Ik ga proberen om Kim te versieren dat gaat niet gemakkelijk als ik zo tegen haar doe. Als hun de volgende dag niet bij haar zijn dan vertel ik het haar of zal ik haar langzaam toe laten in mijn buurt. Ik doe het laatste wel want dat merken ze niet zo snel dat ik haar leuk vindt. Ik kijk naar de schilderij die hangt in mijn kamer. Mijn lieve schat jij zult voor altijd in mijn hart blijven maar ik ga het achter me laten en verder gaan met mijn leven zonder jou maar met of zonder Kim. Ik kijk nog even naar het schilderij en loop naar het balkon open de deuren. Een frisse wind raast langs me heen. Ik loop naar mijn bed en val in een diepe slaap met een aantal dromen over Kim en mij. Ik word wakker ik voel de zonnestralen over mijn rug heen strelen. Ik geniet er voor het eerst van. Ik ga mijn bed uit en trek wat kleren aan. Ik stop met lopen. Ik moet natuurlijk wel gemeen tegen doen anders hebben ze me door. Ik zet een kwade blik op en loop naar binnen. Iedereen zit al aan tafel en is bezig met zijn ontbijt op te eten. “Had ik gezegd dat jullie mochten eten voordat ik er ben” brul ik kwaad. Ik kijk naar Kim die stopt met eten. “Je bleef zo lang weg en we hebben honger dus daarom” zegt Georg. Ik kijk hem kwaad aan. En stopt mijn ontbijt in me mond zodra ik het op hem loop ik stampend weg. Naar mijn kamer waar ik me veilig voel en me kan afsluiten voor de hele wereld om me heen.

**Automatisch** di jul 21, 2009 5:22 pm

H 10

In mijn kamer aangekomen zak ik weer tegen de muur aan. Ik barst weer in huilen uit. Sorry lieve schat ik kan het niet meer aan zonder jou. Ik kijk naar het schilderij waar mijn geliefde en mijn kindje op staan. Ik zucht en voel dat er een koude wind over me schouder heen streelt alsof het niet wilt dat ik niet huil. *Schrijver* Wat Bill niet weet is dat zijn geliefde van vroeger bij hem is. Ze streelt hem over zijn schouder heen wat ze meestal bij hem deed als hij verdrietig was. Bill wordt rustig. Het meisje hoort alles wat hij denkt. Ze vindt ook dat Bill verder moet met zijn leven. Dus daarom verdwijnt ze naar Kim’s kamer om te kijken of Kim hetzelfde voor hem voelt. En ja hoor ze voelt hetzelfde. Kim is op haar kamer alleen. *Meisje POV* “Hey wie ben jij” vraagt Kim. “Kun jij mij zien” vraag ik. “Ja, ik kan je zien heb een soort van gave om geesten te kunnen zien” zegt Kim. Ik knik. Ik ga op de rand van haar bed zitten en kijk haar aan. “Ik ben of was het vriendinnetje van Bill en de moeder van zijn kind die na mij is overleden ik heet Eva” zeg ik. Kim kijkt me aan. “Dus daarom doet hij zo gemeen tegen me” vraagt Kim. Ik knik. “Wij waren niet getrouwd ofso maar wel erg verliefd we kregen samen een kindje hij wou dat ik het serum ook in nam maar ik wou dat niet maar hij bleef volhouden maar toen werd ik erg ziek en ik stierf eraan en kort daarna stierf ons kindje er ook aan, Bill was of is er nog steeds kapot van. Elke nacht hoor ik zijn gedachtes van hou erg die me bij zich wilt hebben en hoeveel die van me houd en waarom heb je het serum niet ingenomen dan was je nog hier bij mij. Het doet me pijn om hem zo te horen en zien dat hij erg verdrietig is om mij en ons kindje maar hij moet verder gaan met zijn leven” zeg ik. Kim knikt. “Ik weet dat jij gevoelens voor hem heb ik ben soms nog wel op je kamer of hoor je praten maar soms zie je mij volgens mij ook niet” vraag ik. Kim knikt opnieuw. “Soms dan zie ik geen geesten maar dat is heel soms dat ik niks zie” zegt Kim. “Ik denk dat je een poging bij Bill moet gaan wagen” zeg ik. “Maar hij laat me niet eens toe vliegt de hele tijd tegen me uit maar hij keek de jongens laats toen ze bij mij in bed lagen jaloers aan en hij keek mij ook jaloers aan zou dat dan wat betekend hoe die keek naar mij” vraagt Kim. “Ik denk het wel zo van wat ik hoor ziet hij je ook wel zitten maar hij zit nog steeds met zichzelf in de knoop” zeg ik.

H 11

“Maar ik blijf bij hem in de buurt tot en met hij over me heen is” zeg ik. Kim knikt. Ik staar voor me uit. Ik wil hem zo graag helpen maar ik kan het niet want ik ben allang dood, misschien is Kim wel degene die hem kan veranderen dat hij erg verliefd word op haar zodat die over mij heen komt. En gelukkig is met een andere maar dan moet zij dat serum wel innemen anders begint alles weer van voor af aan en dan moet er weer een nieuw meisje komen maar ik denk dat hij die dan vermoord of wegjaagt van verdriet. “Ik ga maar weer” zeg ik. “Oke doeg” zegt Kim knikkend. Ik verdwijn. Ik laat ze maar zo kijken wat er gebeurt en anders grijp ik in. *Bill POV* Ik kan niks anders dan huilen als ik me in mijn kamer verschuil. Ik voel me zo eenzaam zonder je maar toch wel weer gelukkig omdat ik die kriebels in mijn buik heb dankzij Kim. Ik weet het zeker mijn lieve schat. Ik ben echt verliefd op Kim en niet zo'n beetje ook. Ik ga het proberen en het zal me lukken ook al leef je niet meer je zult altijd over mij waken en van me blijven houden en bij me blijven. Eindelijk voel ik mijn voor de eerste keer in 100 jaar ontspannen alsof er een hoop last van mijn schouder afvalt. Ik staar naar buiten. Ik ben al 50 jaar niet buiten dit landgoed geweest. Kim wel. SHIT ik zei tegen haar dat ze hier voor altijd moest blijven. Wat heb ik nou gedaan ze zal zich vast wel ongelukkig voelen zonder haar vrienden. Maar ze gaat niet weg voordat ik met haar heb en ook niet voordat ze weet dat ik van haar hou. Als ik aan haar denk word ik al gek in mijn hoofd. Gek van verlangens naar Kim. Ik hoor iemand schreeuwen buiten. Ik loop naar het balkon en zie 2 meiden te paard voor het landgoed staan. Wie zijn dat.

H 12

*Noa POV* “Pamela dit kasteel is oud en vervallen no way dat ze hier is en trouwens we moeten terug anders zijn wij ook nog eens zoeken en dan moeten wij hier ook gaan overnachten omdat we dan niet voor het donker thuis zijn” zeg ik. Pammy knikt. We draaien ons om samen met de paarden en we gaan in volle galop richting huis. Niet wetend dat Kim wel in het kasteel is. *Bill POV* Ze zijn weggaan ze waren zeker op zoek naar Kim maar ik laat Kim nooit gaan voordat ik met haar heb. Ik grijns. Mijn verlangens naar Kim worden met de dag erger. Erg vind ik het niet ik moet doorgaan met mijn leven. En als ze me niet wilt dan ga ik haar dwingen om van me te houden en misschien word ze dan zelf wel op me verliefd maar als ze niet verliefd is en ik weet het dan blijft ze gewoon hier. Mijn grijns word steeds groter. Ik staar nog wat naar de meiden die met hun paard net het bos uitkomen en weg rennen naar het dorp die mij 100 jaar geleden gekwetst heeft. Ik hoor iemand naar mijn kamer lopen. Het is Tom. “Bill kunnen wij even praten” vraagt Tom. Ik knik. “Waarom doe je zo raar tegen Kim” vraagt Tom. “Ik weet gewoon niet wat ik met haar aan moet Tom, ik voel me zo in de war” zeg ik. “Vindt je haar dan leuk Bill” vraagt Tom. “Ik weet het niet Tom” zeg ik. “Heb je daarom staan huilen” zegt Tom. Ik knik beschaamt. “Het geeft niet broertje, het is normaal dat je in de war bent Bill je bent al meer dan 50 jaar niet het kasteel uit geweest en geen meiden gezien vindt je het gek” zegt Tom. Ik knik. Tom is de enige waar tegen ik normaal doe als we alleen zijn. “Ja, dat is waar maar jij, Georg en Gustav wel maar waarom zeiden jullie niks tegen me dat de wereld veranderd is of tenminste ons dorp” zeg ik een beetje kwaad. “Bill we zeiden niks omdat we bang waren dat je heel erg boos op ons ging worden en dat je ons wat aan ging doen, Bill soms kennen we je gewoon niet meer terug” zegt Tom. Ik kijk hem met grote ogen aan. “Het spijt me wat ik deed ik was gewoon mezelf niet meer nadat Eva en ons kindje overleed ik ben er nog steeds kapot van maar ik moet verder gaan met mijn leven hoe zwaar het ook gaat worden ik moet verder gaan” zeg ik. Tom knikt. “Dat is wel het beste ja Eva en jullie kind kun je niet meer terug halen uit de dood maar je hebt ze wel voor altijd hier” zegt Tom terwijl die zijn hand op mijn hart legt. Tom omhelst me. Hij laat mij los en loopt naar de gang. Wat ben ik blij dat ik altijd met Tom kan praten als er me soms iets dwars zit. Ik zucht opnieuw. Het leven is om te genieten en dat ga ik doen ook. Maar ik ga wel nog raar tegen Kim doen anders vermoed ze iets en dat wil ik wel maar al te graag maar ik doe het niet ik laat ze na een tijdje wel weten dat ik haar leuk vind maar nu nog niet het is nog te vroeg om wat te zeggen tegen haar hoe graag ik het ook wil. En hoe graag ik haar ook wil. Er glijdt een traan over mijn wang heen. Ik haal hem weg. En kijk nog eens naar het woud dat voor het landgoed ligt. Het ligt er verlaten bij net zoals dit kasteel.

**Innocence** vr jul 24, 2009 11:13 pm

Verder doen ja ;O Dit verhaal is goed (':

Gesponsorde inhoud

A Everlasting Disaster[TH]

A Everlasting Disaster[TH]

Re: A Everlasting Disaster[TH]

Re: A Everlasting Disaster[TH]

Re: A Everlasting Disaster[TH]

Re: A Everlasting Disaster[TH]

Re: A Everlasting Disaster[TH]

Re: A Everlasting Disaster[TH]

Re: A Everlasting Disaster[TH]

Veder doen

Re: A Everlasting Disaster[TH]